Λατινική ονομασία
Sciaena umbra
Χαρακτηριστικά
Συστηματική κατάταξη: Βασίλειο: Ζώα (Animalia) Φύλο: Χορδωτά (Chordata) Κλάση: Ακτινοπτερύγιοι (Actinopterygii) Τάξη: Περκόμορφα (Perciformes) Οικογένεια: Σκιαινίδες (Sciaenidae) Γένος: Sciaena Είδος: Sciaena umbra Μέγιστα μεγέθη: Το μέγιστο βάρος του σπάνια ξεπερνά τα 5 κιλά ενώ φτάνει μέχρι και το μήκος των 70 εκατοστών. Η μέγιστη αναφερόμενη ηλικία για το είδος είναι 21 χρόνια. Εξωτερικά χαρακτηριστικά: Θυμίζει κάτι από ωκεανό, από τροπικό ψάρι, μιας και έχει χρώματα που δύσκολα τα συναντά κανείς στη Μεσόγειο. Ασημί και χρυσό χρώμα, καθώς και πρασινοκίτρινο, κι όλα αυτά σε μια φανταχτερή σύνθεση. Κάποιοι τα μπερδεύουν με το μυλοκόπι ή και τον μικρό κρανιό, λόγω ομοιότητας στο σχήμα και στο χρώμα..
Βιολογία
Ο σικυός θεωρείται ώριμο ζώο σεξουαλικά όταν ξεπεράσει σε μέγεθος τα 25 εκατοστά. Η αναπαραγωγική του περίοδος ξεκινά από το Μάρτη και διαρκεί μέχρι τον Αύγουστο. Τότε το αρσενικό ψάρι παράγει ήχους από τη νηκτική του κύστη που στην πραγματικότητα προσκαλούν το θηλυκό ώστε να συνευρεθούν.
Μέγιστο μήκος
70εκ.
Μέγιστο βάρος
5Kg
Που βρίσκεται
Όταν το ψάρι είναι ακόμα μικρό ηλικιακά, συγκεντρώνεται σε κοπάδια που καμιά φορά ξεπερνούν τα 30 άτομα. Όσο μεγαλώνει σχηματίζει μικρότερα κοπάδια έως και 10 ατόμων συνήθως, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο. Το όνομα του προσδιορίζει στην πραγματικότητα τον τρόπο ή το μυστικό με το οποίο επιβιώνει. Στις σκιές και στις τρύπες, εκεί όπου το φως είναι λιγοστό. Θα το βρούμε δηλαδή σε σπηλιές κάτω από το νερό, σε ξέρες, στα κατρακύλια, κάτω από τα μεγάλα μονόπετρα, καθώς και μέσα στην ποσειδώνια κυρίως κοντά στα όριά της με βράχους και πέτρες. Είναι βενθικό, ζει δηλαδή πλησίον του βυθού, σε νερά αλμυρά ή υφάλμυρα, και μέχρι 200 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Δραστηριοποιείται κυρίως τη νύχτα, οπότε και βγαίνει για να αναζητήσει την τροφή του, η οποία αποτελείται συνήθως από καρκινοειδή (καβούρια, γαρίδες κλπ) καθώς και μικρά ψάρια. Την ημέρα είναι σαφώς πιο νωχελικό. Όπως όλα τα ψάρια, διαθέτει το δικό του «οπλοστάσιο» αισθήσεων. Δεν φημίζεται για την άριστη όρασή του, όμως έχει επιλέξει να αναπτύξει στην πορεία της εξέλιξης, την αίσθηση της πλευρικής του γραμμής καθώς και να «υπερχρησιμοποιεί» ένα ζευγάρι πλακών που βρίσκονται στον πρώτο σπόνδυλο και ονομάζονται ωτόλιθοι. Αυτοί χρησιμοποιούνται συχνά από τα ψάρια ιδίως όταν θεωρούν ότι αντιμετωπίζουν κάποιο κίνδυνο. Το ψάρι επίσης έχει έναν εντυπωσιακό τρόπο ρύθμισης της πλευστότητάς του, κι έτσι μας δίνεται η αίσθηση ότι «πετά». Οι ωτόλιθοι του σικυού θεωρούνται ημιπολύτιμοι λίθοι.